|
Odbiornik produkcji N.R.D.
Schemat ideowy odbiornika przedstawiony jest na rys.1. Oryginalny opis
zamieszczony w czasopiśmie Radioamator:
Jest to superheterodyna
o pięciu zakresach fal (w tym 3 zakresy krótkofalowe - obejmujące
poszczególne pasma radiofoniczne).
Pomiędzy zaciski wejściowe
odbiornika załączony jest filtr przeciw interferencjom ze strony częstotliwości
pośredniej 468 kc/s, poza tym obwód antenowy jest konwencjonalny, zmiana
zakresów fal odbywa się przez włączanie cewek poszczególnych zakresów,
za pomocą przełącznika obrotowego.
Wejściowy obwód strojony w
siatce lampy ECH11 ze względu na rozciągnięte zakresy na falach krótkich,
posiada układ dla włączania w szereg i równolegle z kondensatorem
zmiennym dodatkowych pojemności. Na wszystkich zakresach krótkofalowych
w szereg z kondensatorem zmiennym włącza się stały kondensator o
pojemności 430pF, równolegle zaś trimmer o max. pojemności 45pF i
kondensator stały o pojemności 120pF. Na falach średnich kondensator średnich
kondensator szeregowy zostaje zwarty, kondensatory zaś równoległe odłączone.
Na falach długich zostają ponownie dołączone kondensatory równoległe.
Cewki obwodu wejściowego są przełączane, przy czym cewka siatkowa długofalowa
w położeniu przełącznika na zakresie fal średnich, zostaje dodatkowo
zwarta, dla uniknięcia wpływu na obwód rezonansowy średniofalowy, na
skutek ewentualnego sprzężenia indukcyjnego.
Oscylator pracuje w układzie
Meissnera. Przy zmianie zakresów w szereg i równolegle z kondensatorem
zmiennym dołączane są dodatkowe kondensatory, podobnie jak w obwodzie
wejściowym, jedynie ich pojemności są trochę inne. Cewki obwodu
rezonansowego są przełączane, cewka zakresu długofalowego na zakresie
fal średnich zostaje również dodatkowo zwarta. W szereg z cewkami średnio
i długofalową załączone są paddingi, których pojemność wynosi
odpowiednio: 430pF dla fal średnich i 150pF dla fal długich.
Wzmacniacz pośredniej częstotliwości
i detektor pracują w normalnym układzie, na uwagę zasługuje natomiast
rozbudowana automatyka, działająca zarówno wstecz - na lampy: mieszającą
i wzmacniacz pośredniej częstotliwości, jak i wprzód - na lampę
wzmacniającą małej częstotliwości. Układ tego rodzaju daje całkowicie
wyrównaną siłę odbioru na całym zakresie skali, nie wyłączając
stacji lokalnej. We wzmacniaczu małej częstotliwości interesujący jest
układ ujemnego sprzężenia zwrotnego, zawierający dwie gałęzie z
anody na siatkę lampy końcowej i z anody lampy końcowej na anodę lampy
EF11. W pierwszej z gałęzi sprzężenia zwrotnego odbywa się regulacja
barwy tonu za pośrednictwem dzielnika napięcia złożonego z
kondensatora 100pF i potencjometru 1M. Dzielnik napięcia działa jedynie
w zakresie wysokich tonów, przy czym zmiana barwy tonu odbywa się przez
zmianę sprzężenia zwrotnego.
Druga gałąź sprzężenia
zwrotnego - z anody na anodę, służy dla uwypuklenia niskich tonów.
Rozbudowany układ sprzężenia zwrotnego w połączeniu z głośnikiem o
dobrej charakterystyce częstotliwości i właściwie zaprojektowaną pod
względem akustycznym skrzynką powodują, że aparat odznacza się pięknym
i czystym tonem.
Układ zasilania jest
konwencjonalny. Napięcie ujemne dla siatki lampy końcowej, jak i dla opóźnienia
automatyki, uzyskiwane jest ze spadku napięcia na oporze w przewodzie
minusowym prostownika. Filtr składa się z dwóch kondensatorów
elektrolitycznych po 16µF, oraz cewki wzbudzenia głośnika.
Aparat zaopatrzony jest w
gniazdka adapterowe, przy czym dla odtworzenia muzyki z płyt przewidziana
jest osobna pozycja przełącznika, w której gniazdka adapterowe załączone
zostają na potencjometr siły głosu, wejście zaś odbiornika zostaje
zwarte.
Rys.1. Schemat odbiornika
radiowego RFT AT660 - WK3
|